Vraag: Kunnen wij, onderwijsland, het digitale leren zo definiëren dat het op enig moment als reguliere onderwijs tijd mee kan tellen. Noodzaak hiervoor: de vergrijzing onder het personeel, die noopt tot het nemen initiatieven om, in een 5-10 jaren, de te verwachten leegloop het hoofd te kunnen bieden. Albert stelt “prikkelend” dat de inspectie van onderwijstijd een betonnen zwembad maakt. Goed onderwijs laat zich niet binnen een betonnen zwembad vangen. Inspectie zou op deze wijze als een badmeester de kwaliteit van onderwijs gaan bepalen.

Men moet bij het Noorderpoort de tering naar de nering zetten. Er zijn opleidingen waar het leerlingaantal terugloopt. Er is hiervoor krimpgeld beschikbaar wat mogelijk ingezet kan worden om e-learning te ontwikkelen ikv onderwijstijd. Om te weten wat de speelruimte is heeft men bij het Noorderpoort hiervoor wat scenarios uitgewerkt:

• Fysieke begeleiding, zelfde tijd, zelfde les : klassikale les: meetbaar voor je IIVO.
• Extende classroom, een groep kijkt mee naar de les : klassikale les via video waarbij een ander groep meekijkt.
• Docent op loopafstand (DOLA) verschillende plaats, zelfde tijd, zelfstandig of in groep werkend.
• Docent op virtuele afstand. (DOVA), verschillende plaats, zelfde tijd. Zelfstandig werken of werken in groepen begeleiding via ICT.
• Afstandsleren , verschillende tijd, verschillende plaats is onbegeleid onderwijs, (dat telt niet mee ikv je onderwijsaanbod).

Er werd een vraag werd gesteld mbt haal- en werkbaarheid om een 300tal studenten en een 6 docenten digitaal onderwijs te laten bedrijven. het stellige antwoord was: “eerst maar eens kijken en evt in het klein een pilot doen. Dan verder zien.”

Speelruimte op IIVO gebied is en blijft binnen de bedrijfsvoering van het hele middelbaar beroepsonderwijs een cruciaal item.